Ölüm Korkusu 😰

İnsanlar genellikle ölümden korkar.Nedeni gayet basit aslında bir gün kendisininde bu dünyadan ayrılacak olması elbet.Bu kaçınılmaz son insana bazen dehşet verir.Unutmak istese de bu gerçeği bir müddet sonra unutamadığını fark eder.

Ölümden korkma sebebi bazen bir yakının kendi gözlerinin önünde vefat etmesi,bazende ölümle yüzyüze gelmesi yada sevdiği başka birini kaybedecek olmasının verdiği endişedir.Sebep ne olursa olsun ölüm bir gerçektir ve kaçınılmaz son herkese bir gün gelecektir.Peki kurtulmak mümkünmü derseniz bu endişe,hatta korku veren olaydan bence mümkün değil.

Ne yapmalıyız derseniz günümüzü gün edelim demek istedim ama olmayacağını sizlerde biliyorsunuz.Aslında korkmamak en iyisi nedeni ise korkmak sadece bizi psikolojik olarak daha da yıpratır.Bu dünya bir oyun sahnesi bizlerde o sahnede rol almış oyuncularız.Kimimiz iyi rolde oynarız kimimiz kötülüğü tercih ederiz kimimiz de suskun naciz ve görünmez olmayı seçeriz.Kayıplarımız olur bu sahnede onları hatırlarız yad ederiz.Ben ölümden korkmam diyenler genellikle en çok korkanlardır.Cesaret sanılır kimi zaman böyle ahkam kesercesine diğer insanlara bak ben ölümden korkuyormuyum demek.Eğer geçekten ölümden korkmayan insanlar varsa bunlar sadece Allaha çok iyi ibadet edenlerdir.O insanların tek korkusu bizi yaratan yüce rabbimize yaraşır bir kul olamamalarıdır.Onlar herşeyin Allahtan olduğunu o isterse herşeyin mümkün olacağını bir son olmadığını bilakis yeni bir başlangıç olduğunu çok iyi bilirler.Topraktan yaratıldık yine toprağa gideceğiz.Bu Allah'ın kurduğu düzenden kaçamayız ve kurtulamayız.

Büyüklerimin anlattığı kısa bir hikayeyi sizlerle paylaşmak isterim.Bir adam ve ölümden öylesine korkuyormuş ki ne yapacağını bilemez olmuş.Ellerini gök yüzene kaldırmış ve demiş ki;Ey Rabbim benim canımı alacağın zaman ne olusun bir haber gönder de bende sevdiklerimle vedalaşayım.Yüce Rabbimizde bu kuluna bir melek gödermiş Ve melek demiş ki Rabbim beni senin için gönderdi.Sen hazır olduğun da bana söyle demiş.Adam düşünmüş taşınmış ben bu ölümden kaçıp kurtulacağım izimi kimse bulamayacak demiş.Bir hafta on gün  bir yıl zaman akmış geçmiş.Adam eh artık ben ölümden kurtuldum artık diye düşünüp,evine gitmiş.Sokağın başına vardığında bir kalabalık kendi evinin önünde varmış.Kendi kendine ne oldu ki birine birşeymi oldu acaba demiş varmış evinden içeri girmiş birde ne görsün yerde üstü örtülü biri yatıyor.O esnada vay evimin direği bizi nasıl bıraktın diye ağlayan eşini görünce adam anlamış öldüğünü.Ve Allahın gönderdiği meleğe hani bana haber edecektin canımı almadan önce.Azrail a.s. demiş ki;Ey fani sen ölümden o kadar korkuyordun ki kaçtın durdun benden oysa ki ben hep yanındaydım.Ne kadar kaçarsan kaç nereye saklanırsan saklan elzem olan ölümden asla kurtulamazsın.Kıssaden hisse biz insanların korkusu yok olmaktan ama her son yeni bir başlangıçtır.Unutmayalım ki ibadet korkuyu unutturan en iyi ilaçtır.

Yeni bir makalede görüşmek üzere esen kalın Allaha yakın kalın.